8 grudnia 2023 - 3 marca 2024
Czwarta wystawa p. Marii i pierwsza Agnieszki Mróz, to ciekawe połączenie dwóch artystycznych światów, które połączył wspólny temat - ikony. Agnieszka Mróz prezentuje ikony wykonane na drewnianych deskach techniką tempery jajecznej, natomiast Maria Gostylla Pachucka ukazała je w formie gobelinów. Wystawę można nadal podziwiać w naszym Muzeum do 3 marca 2024 r.
9 października - 30 listopada 2023
Wystawa wybitnego ostrzeszowskiego fotografa - Stanisława Kulawiaka, ukazująca kunszt jego dorobku artystycznego, była prezentowana w naszym Muzeum od 8 października do końca listopada. Przyciągała przede wszystkim artystów- fotografików, ale także młodych adeptów fotografii.
18 czerwca - 30 września 2023
Kolejna, już trzecia wystawa Marii Gostylli Pachuckiej w naszym Muzeum. Ukazująca prehistoryczną grotę Lascaux we Francji. Gobeliny p. Marii prezentowały naskalne rysunki, które zostały namalowane przez pradawnych mieszkańców jaskini.
12 maja - 11 czerwca 2023
Ekspozycja przygotowana na podstawie materiałów Państwowej Akademii Naukowej w Warszawie. Przedstawiała życie i dzieło Mikołaja Kopernika, którego w 2023 roku obchodziliśmy 550. rocznicę narodzenia.
19 marzec - 7 maj 2023
Wystawa stanowi zaczątek przygotowań jubileuszu 70-lecia działalności Cechu Rzemiosł Różnych Małych i Średnich Przedsiębiorstw w Ostrzeszowie, który przypada w 2025 r. Prezentowane na niej są eksponaty ze zbiorów ostrzeszowskiego Muzeum oraz udostępnione przez: Cech Rzemiosł Różnych, Klan Whisky, Fabrykę Ceramiki Budowlanej , panie: Jadwigę Kut i Beatę Lach, Magdalenę Gałęcką, Mirosławę Rzepecką, Dorotę Kuśnierczyk; panów: Grzegorza Kosmalę, Marka Niesobskiego, Witolda Rychlaka, Wiesława Szlafke, Marka Makiełę, Włodzimierza Juszczaka, Marka Banasiaka, Piotra Chwalisza, Witolda i Macieja Pelkę, Jana Taylora, Adama Warzyboka. Na wystawie można zobaczyć czym zajmował się bednarz, stolarz, cieśla, zdun, garncarz, fotograf, zegarmistrz, krawiec i szewc oraz przekonać się jak bardzo zmieniło się wyposażenie zakładów usługowych. Uzupełnieniem ekspozycji są prasowe ogłoszenia reklamujące ostrzeszowskich rzemieślników i ich zakłady, skopiowane z roczników Gazety Ostrzeszowskiej z lat 1921 - 1939.
13 listopad 2022 - 12 luty 2023
Wystawa ze zbiorów Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu zorganizowana we współpracy ze Stowarzyszeniem dla Natury WILK. Można na niej bliżej poznać wilka i przekonać się, że nie jest taki straszny, jak go malują. Ekspozycja została przygotowana po to, by uświadomić, że wilk to nie jest ten zły bajkowy, którego należy się bać, uciekać przed nim. Wilk - owszem czyni szkody, tak jak to robi część dzikich zwierząt, ale przede wszystkim rola wilka polega na regulowaniu liczebności zwierząt kopytnych, czy bobrów, które - oceniając procentowo szkody, jakie robią - to wilk ma w tym bardzo niewielki udział. Można dowiedzieć się, jak w zależności od pór roku zmienia się wygląd wilka, poznać jego "kuzynów" - szakala, lisa i jenota. Poznać sposoby badania wilków i ochrony zwierząt gospodarskich przed wilkami. Dzięki współpracy z Biblioteką Publiczną i Książnicą Pedagogiczną w Ostrzeszowie prezentowane są książki o wilkach. A Nadleśnictwo Przedborów udostępniło tropy zwierząt, które cieszyły najmłodszych zwiedzających.
17 lipca - 28 sierpnia 2022
Na wystawie prezentowana jest dokumentacja fotograficzna i opisowa ćwierćwiecznego, biegowego pielgrzymowania z Ostrzeszowa na Jasną Górę.
Wszystkie materiały: fotografie, artykuły prasowe, sprzęt nagłośnieniowy, koszulki, transparenty i inne pamiątki zostały zgromadzone i przygotowane do eksponowania przez Włodzimierza Juszczaka - inicjatora i uczestnika wszystkich edycji biegowego pielgrzymowania. Opiekę kapłańską sprawowali księża: Mirosław Litwinowicz /1997 - 2007/ i Paweł Maliński /2008 - 20021/.
Przez ćwierć wieku pielgrzymowania do Maryi 97 biegaczy i rowerzystów, dokonując sztafetowych zmian, pokonało ponad cztery tysiące kilometrów, a "rekordziści" przemierzali pątniczy szlak po 25 razy - Włodzimierz Juszczak i 18 razy - Marian Świtoń.
14 maja - 3 lipca 2022
Tekst autora wystawy: Od lat podejmuję kluczowe tematy związane ze społeczeństwem i funkcjonowaniem w nim osób z niepełnosprawnościami. Prowadzę zajęcia z poznawania medium fotografii z niesłyszącymi i niewidomymi. Podczas procesu twórczego współpracowałem ze Specjalnym Ośrodkiem Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych im. Synów Pułku w Owińskach. Podejmuję się refleksji nad różnicami i podobieństwami w postrzeganiu barw dwóch cywilizacji egzystujących obok siebie. Społeczność ludzi niewidomych czy niedowidzących jest ewidentnie wyjątkową, dobrze zorganizowaną strukturą. U osób widzących, udział wzroku w przyswajaniu danych z zewnątrz wynosi aż 83%, udział pozostałych zmysłów: słuchu, węchu, dotyku oraz smaku jest zdecydowanie mniejszy. Pojawia się trudne pytanie: jak niewidomi widzą kolory? Gdzie jest granica widzenia, a gdzie postrzegania barw. Oglądamy obiekty fotograficzne korzystając z ruchomego obrazu, z mapowania sensorycznego oraz węchu i wnikamy do obrazów z wnętrza gałki ocznej osób niewidomych. Docieramy do granic barw i je przekraczamy. Trudno przyjąć do wiadomości, że światy widzących i niewidzących mogą być… podobne. Postanowiłem wniknąć w tę bardzo intymną oraz tajemną tkankę badań i zobaczyć barwy „oczami” niewidomych. Osoby te pozbawione są reprezentacji wzrokowych, ich mózgi inaczej niż mózgi widzących budują ich własny świat – wykorzystując więcej reprezentacji zapachowych, dotykowych, smakowych i dźwiękowych. Doświadczamy kontakt ze strukturami w czarnych ramach poprzez dotyk i zapachy. Dwa odmienne zmysły przejmują rolę wiodącego wzroku i ukazują barwę. Zajrzałem też do wnętrza gałki ocznej niewidomych. Odkrywamy niezbadane światy na zawieszonych płaszczyznach, światło kończy tu swą drogę. W ruchomym obrazie odnajdujemy pragnienie poznania istoty światła. Poprzez naturalny obiekt sensoryczny doznajemy przyjemność z obcowaniem z naturą, wyciszenie i ukojenie zmysłów.
Ten nowy obszar ludzkiego oka niewidomych stał się dla mnie niesamowitym terenem eksploracji wizualnej.
13 marca - 22 maja 2022
Maria Gostylla - Pachucka jest absolwentką wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom uzyskała w pracowni prof. Eugeniusza Gepperta w 1960r. Jest artystką wszechstronną, uprawia malarstwo, zarówno akwarelowe jak i akrylowe oraz olejne, rysunek, tkactwo. Od 1972 do 1990r. należała do wrocławskiej grupy tkackiej „10 x tak”. Od 1990r. należy do artystycznej grupy tkaczek francuskich „Fil en Main”.
Artystka w latach dziecięcych, podczas okupacji, została wywieziona ze swoją rodziną na Sybir gdzie spędziła 6 lat. Już wtedy budziły się w niej skłonności do pasji sztuką. Po powrocie do Polski odkryła w sobie kolejne zamiłowanie, którym była muzyka. Rozpoczęła naukę gry na fortepianie w Szkole Muzycznej we Wrocławiu kontynuując swoją edukację aż do dyplomu II st. uzyskanego w 1955r. Do dziś jest muzykiem praktykującym.
Gobeliny Marii Gostylli-Pachuckiej urzekają swoją przejrzystością i pozorną prostotą, eksponując walory wykorzystywanego tworzywa. W pracach artystka łączy różne rodzaje splotów; gobelinowy, dywanowy, sumak, czasem pojawiają się elementy przypominające powrozy.
Artystka ma w swoim dorobku ponad 200 wystaw w kraju i za granicą między innymi w Niemczech, Francji, Holandii, Austrii. Jej twórczość tkacka liczy ok. 200 gobelinów.
Maria odznaczona została Złotym Krzyżem Zasługi oraz otrzymała miano Zasłużonego Działacza Kultury.
Oprócz umiejętności plastycznych i szerokich zainteresowań muzycznych, artystka włada płynnie językiem francuskim oraz rosyjskim. Tekst ze strony https://www.facebook.com/gostyllapachucka/
Wystawa PTAKI na tkaninach i akwarelach jest drugą wystawą autorską pani Marii prezentowaną w Ostrzeszowskim Muzeum. Dwa lata wcześniej można było podziwiać akwarele i gobeliny z motywami kwiatowymi.
9 listopada 2021- 28 luty 2022
2. Śladami Mistrza – Antoni Bajerlein – koledzy i uczniowie - Wystawa fotografii -Muzeum Regionalne w Ostrzeszowie, Rynek 19 (Ratusz)
7 października - 7 listopada 2021
- od 28 września do początku października 2021 r. trwała wystawa fotografii Bartłomieja Szmaja – „Transformacja”, zorganizowana w ramach Wielkopolskiego Festiwalu Fotografii im. Ireneusza Zjeżdżałki, w którym od kilku edycji uczestniczy Ostrzeszowskie Centrum Kultury. Wystawa powstała w rezultacie prac nad projektem dyplomowym (promotor Wojciech Wilczyk), obronionym na Akademii Fotografii w Krakowie. Projekt przedstawia zestawienie moich czarno-białych archiwalnych zdjęć wykonanych w najbliższej okolicy w latach 1990. w konfrontacji ze współczesnymi fotografiami wykonanymi nocą dla wzmocnienia klimatu nostalgii i przemijania, co zmusza odbiorcę do refleksji na temat zaistniałych przemian i naszego miejsca w świecie. Bartłomiej Szmaj - ostrzeszowianin, rocznik 1975. Ukończył w 1997 roku studia na Akademii Ekonomicznej w Poznaniu (Zarządzanie i marketing), a w 2003 roku podyplomowe studia na Uniwersytecie Warszawskim (Psychologia Zachowań Rynkowych). Swoją wiedzę wzbogacił w 2013 roku na Northwestern University – Kellogg School of Management (Sales and Marketing Academy) oraz na Akademii Fotografii w Krakowie (dyplom 2019). Na początku lat 90. Należał do Klubu Fotograficznego KADR w Ostrzeszowie. Od tego momentu dokumentuje transformację społeczno-ekonomiczną zachodzącą w Polsce. Od 20 lat pracuje w czołowych koncernach światowych w branży marketingowej. Ze względu na obostrzenia epidemiologiczne nie było otwarcia wystawy w tradycyjnej formie, było autorskie oprowadzanie i finisaż wystawy. Wystawie towarzyszyła promocja albumu „Antoni Bajerlein. Twórca fotografii amatorskiej w południowej Wielkopolsce w latach 1961-1991”
- od 9 sierpnia do 20 września w salach ekspozycyjnych na parterze ratusza można było z zachowaniem reżimu sanitarnego zwiedzać dwie wystawy: „100 lat zaślubin polski z morzem w Pucku”, której patronował m. in. Rektor Komendant Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni, a organizacyjnie przedsięwzięcie wspierał ostrzeszowianin komandor por. rezerwy Maciej Janiak (przewodniczący Rady Budowy Okrętów). Druga wystawa opowiadała o generale Józefie Hallerze, któremu w 1925 roku nadano tytuł Honorowego Obywatela Ostrzeszowa, działającej w naszym mieście w okresie międzywojennym Lidze Morskiej i Kolonialnej. Uzupełnieniem ekspozycji były fotografie obrazujące działalność Jacht Klubu ORION.
16 luty - 24 maj 2020
Maria Gostylla - Pachucka jest absolwentką wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom uzyskała w pracowni prof. Eugeniusza Gepperta w 1960r. Jest artystką wszechstronną, uprawia malarstwo, zarówno akwarelowe jak i akrylowe oraz olejne, rysunek, tkactwo. Od 1972 do 1990r. należała do wrocławskiej grupy tkackiej „10 x tak”. Od 1990r. należy do do artystycznej grupy tkaczek francuskich „Fil en Main”.
Artystka w latach dziecięcych, podczas okupacji, została wywieziona ze swoją rodziną na Sybir gdzie spędziła 6 lat. Już wtedy budziły się w niej skłonności do pasji sztuką. Po powrocie do Polski odkryła w sobie kolejne zamiłowanie, którym była muzyka. Rozpoczęła naukę gry na fortepianie w Szkole Muzycznej we Wrocławiu kontynuując swoją edukację aż do dyplomu II st. uzyskanego w 1955r. Do dziś jest muzykiem praktykującym.
Gobeliny Marii Gostylli-Pachuckiej urzekają swoją przejrzystością i pozorną prostotą, eksponując walory wykorzystywanego tworzywa. W pracach artystka łączy różne rodzaje splotów; gobelinowy, dywanowy, sumak, czasem pojawiają się elementy przypominające powrozy.
Artystka ma w swoim dorobku ponad 200 wystaw w kraju i za granicą między innymi w Niemczech, Francji, Holandii, Austrii. Jej twórczość tkacka liczy ok. 200 gobelinów.
Maria odznaczona została Złotym Krzyżem Zasługi oraz otrzymała miano Zasłużonego Działacza Kultury.
Oprócz umiejętności plastycznych i szerokich zainteresowań muzycznych, artystka włada płynnie językiem francuskim oraz rosyjskim.
Tekst ze strony https://www.facebook.com/gostyllapachucka/
8 grudnia 2019 – 9 luty 2020 r.
Na wystawie prezentowane były zestawy ozdób choinkowych wykonane przez dorosłych (15 autorów z Ostrzeszowa, Marszałek, Grabowa nad Prosną, Olszyny i Siedlikowa) oraz 36 szopek bożonarodzeniowych, które oceniono w kategoriach: dzieci w wieku przedszkolnym, dzieci w wieku szkolnym, rodzin.
Jury podziękowało uczestnikom konkursów za poświęcony czas i przypomnienie sposobów wykonania ozdób oraz dekorowania świątecznych drzewek oraz pogratulowało pomysłów, rozwiązań technicznych i wykorzystania bardzo różnorodnych materiałów przedszkolakom, uczniom i rodzinom, które zaangażowały się w wykonanie szopek .
20 października - 1 grudnia 2019
Na wystwaie prezentowane są materiały obrazujące:
- przygotowania do wojny - kopanie rowów obronnych w okolicy Ostrzeszowa,
- nadciągające wojska niemieckie, pojawienie się obwieszczeń i rozporządzeń okupanta,
- zmieniające się oblicze miasta - zmiana szyldów i oznakowań na busynkach,
- proces tworzenia obozów jenieckich, wielonarodowość więzionych w nich ludzi, pomoc niesioną uwięzionym przez mieszkanców miasta,
- historię ojca Maksymiliana Kolbe i zakonników z Niepokalanowa
- Ostrzeszów w obrazach jeńców norweskich.
Uzupełnieniem do prezentowanych dokumentów i fotografii są między innymi: okupacyjnedowody tożsamości, pamiętniki sanitariuszek, rzeźby jeńca francuskiego, podarowane Muzeum przez p. Ignacego Mosia eksponaty dot. ojca Maksymiliana Kolbe, archiwalia dot. eksterminacji Żydów i księży, broszyry i książki...
18 maja - 21 sierpnia 2019
Pomysł założenia Muzeum Powiatu Ostrzeszowskiego wysunął w 1931 roku Dyrektor Gimnazjum Miejskiego w Ostrzeszowie - Stanisław Czernik.
Jego myśl kontynuował Władysław Golus, pracownik magistratu w Ostrzeszowie, który we własnym mieszkaniu gromadził pamiątki historyczne z Ziemi Ostrzeszowskiej i od 1958 r. urządzał wystawy, aby mieszkańcom miasta przybliżać dzieje regionu.
W 1965 r. zbieracz przekazał zgromadzone muzealia miastu i dzięki staraniom Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Ostrzeszowskiej utworzono Izbę Pamiątek Historycznych, otwartą 23.05.1965r.
Od 1 stycznia 1966 r. miasto przejęło koszty utrzymania Izby. Następnie w połowie 1968 r. zbiory przeniesiono do odnowionych pomieszczeń na II piętrze ratusza i 28 czerwca 1969 r. zapoczątkowano działalność Muzeum Regionalnego w Ostrzeszowie, nad którym merytoryczną opiekę sprawowało Muzeum Narodowe w Poznaniu.
W końcu 1971 roku, po śmierci Władysława Golusa obowiązki kustosza objął emerytowany dyrektor L.O. Józef Michlik, który pracował w Muzeum do 1981 r. W tym czasie kilkakrotnie zmieniano lokalizację zbiorów muzealnych i ostatecznie w listopadzie 1979 roku przystąpiono do urządzania sal ekspozycyjnych na parterze ratusza powierzając kierowanie instytucją Józefowi Janasowi. Dzięki jego operatywności oraz zaangażowaniu miejscowych władz, zakładów pracy i wielu działaczy zrzeszonych w Sekcji Modernizacji Muzeum powstały 4 pomieszczenia, w których eksponowano wystawy stałe oraz 3 mniejsze pełniące funkcje magazynowo - biurowe. Wystawy czasowe prezentowano w piwnicach zameczku kazimierzowskiego. Niska temperatura i wilgoć przyczyniły się do rezygnacji z wystaw w tych, mających wspaniałą atmosferę pomieszczeniach.
U schyłku lat 80-tych, dzięki przychylności władz zwiększono powierzchnię magazynową i wystawową Muzeum, zaadaptowane zostały pomieszczenia strychowe na II piętrze ratusza, udało się również doposażyć muzeum w sprzęt wystawienniczy. Początek lat 90-tych upłynął pod hasłem remontów, udoskonaleń i całkowitej zmiany wystaw. Dysponując salami ekspozycyjnymi o powierzchni 230 m2 organizujemy wystawy ukazujące fragmenty historii Ziemi Ostrzeszowskiej, prezentujemy dorobek artystyczny ludzi wywodzących się z tej Ziemi, eksponujemy także wystawy sprowadzane z innych muzeów. W 1992 roku muzeum zostało włączone jako jeden z działów w strukturę Ostrzeszowskiego Centrum Kultury.
W 1995 roku rozpoczęta została działalność wydawnicza. Na podstawie opracowań Władysława Golusa ukazały się Baśnie i legendy ostrzeszowskie oraz Ziemia Ostrzeszowska w baśniach i legendach
(z ilustracjami Edwarda Haladyna). Ponadto Piotra Podkowy Antoni Serbeński; Józefa Janasa: Gimnazjum i Liceum Zgromadzenia Sióstr Najśw. Rodziny z Nazaretu, Dom Niepokalanego Serca Maryi... , Powstanie Wielkopolskie na Ziemi Ostrzeszowskiej, Organizacje powstańcze na Ziemi Ostrzeszowskiej 1919-1990, a także kalendarze:
- 2006 r.- Ostrzeszów w fotografii Władysława Grafa
- 2007 r.- Ostrzeszowskie impresje (z reprodukcjami obrazów Antoniego Serbeńskiego)
- 2008 r. - grafiki Edwarda Haladyna
W dorobku Muzeum znalazł się również zestaw pocztówek z reprodukcjami obrazów A. Serbeńskiego, broszury: Antoni Serbeński - spotkanie po latach , Antoni Serbeński - wiosna maj ... Ta ostatnia była załącznikiem do tak samo zatytułowanego filmu biograficznego poświęconego Artyście. Staraniem Muzeum ukazał się album zawierający 250 obrazów ze zbiorów muzealnych i prywatnych pt. ANTONI SERBEŃSKI 1886-1957 malarstwo, rysunek, grafika.
W dyspozycji Muzeum znajduje się ponad 100 matryc zeszytów ostrzeszowskich Władysława Grafa, opisujących wycinkowo różne zagadnienia z dziejów Ziemi Ostrzeszowskiej i mieszkających tu ludzi.
W dniu 3 października 2002 r. uchwałą Rady Miejskiej muzeum nadano imię założyciela - Władysława Golusa.
W maju 2007 r. minęło 25 lat owocnej współpracy Muzeum Regionalnego w Ostrzeszowie z człowiekiem, dzięki któremu w Ostrzeszowie może być prezentowana wystawa „Oficerowie norwescy w oflagu XXI C”. Wyrazem wdzięczności za działalność, która na trwałe wpisała się w dzieje Ziemi Ostrzeszowskiej było wyróżnienie Pana Eyvinda Grunta medalem „Za Zasługi dla Miasta i Gminy Ostrzeszów” w 2006 r. Podsumowaniem długoletniego współdziałania Muzeum Regionalnego w Ostrzeszowie z norweskim środowiskiem kombatanckim było zorganizowanie w dniach 29 czerwca – 1 lipca 2007 r. cyklu imprez pod hasłem „Norwesko - ostrzeszowskie jubileusze” które zaszczycili swoja obecnością Jens Stoltenberg – Premier Królestwa Norwegii, przedstawiciele Rządu, Ambasady, weterani oraz liczni potomkowie więźniów oflagu XXI C. Eyvind Grundt rozstał się z doczesnością w sierpniu 2012 r., ale pamięć o nim jest nadal żywa i właśnie jemu poświęcona jest wystawa znajdująca się pod ratuszowym zegarem.
Obecnie w zbiorach jest ponad 9000 eksponatów w działach historii, archeologii, etnografii, sztuki i numizmatyki. Większość to dary od mieszkańców Ostrzeszowa, ludzi stąd pochodzących lub takich, których życiowe drogi połączyły z naszym miastem. Ciekawsze nabytki na przestrzeni lat to:
- kolekcja obrazów Antoniego Serbeńskiego,
- eksponaty dotyczące jeńców norweskich,
- dary Ignacego Mosia prezentowane na wystawie stałej,
- judaika: jad -pałeczka z zakończeniem w kształcie dłoni, służąca do wskazywania tekstu w czasie czytania Tory i kubek używany w czasie rozpoczęcia uroczystości szabasowych,
- dekoracyjne kafle z ostrzeszowskiej Fabryki Kafli Niera ,
- skórzany hełm strażacki,
- archiwum fotograficzne Czesława Bojszczaka,
- matryce linorytów Edwarda Haladyna,
- zestaw mebli kuchennych ...
Wiodące kolekcje to:
1. Twórczość Antoniego Serbeńskiego, absolwenta Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, który na wykonanych różnymi technikami obrazach utrwalił urokliwe zakątki południowej Wielkopolski. Poza stałą wystawą malarstwa, rysunku i grafiki na II piętrze ratusza w dorobku Muzeum jest Digitalizacja obrazów Antoniego Serbeńskiego ze zbiorów muzealnych i prywatnych, zawierająca 120 obrazów (dostępna na stronie https://ock-ostrzeszow.pl/serbe-ski-digitalizacja) oraz wymienione wcześniej wydawnictwo albumowe.
2. Dokumenty, fotografie, sztandary z czasu Powstania Wielkopolskiego, a także wydawnictwa i odznaczenia z tego okresu. Eksponaty o tematyce powstańczej prezentowane są na wystawach upamiętniających rocznice zwycięskiego zrywu narodowo - wyzwoleńczego.
3. Zbiór dokumentów, fotografii, umundurowania, odznaczeń z czasu II wojny światowej. Znaczną jego część stanowią pamiątki dotyczące norweskich oficerów więzionych w oflagu XXIC od sierpnia 1943 r. do stycznia 1945 r. eksponowane na wystawie stałej. Wystawa jest plonem wieloletniej współpracy z Eyvindem Grundtem i potomkami jeńców norweskich
wystawa "Z DZIEJÓW OSTRZESZOWSKICH KÓŁ POLSKIEGO ZWIĄZKU EMERYTÓW, RENCISTÓW I INWALIDÓW".
3 marca - 8 maja 2018
Zasadniczą część ekspozycji stanowią kroniki i plansze informujące o działalności poszczególnych kół, a uzupełnieniem są obrazy. Autorzy prac plastycznych to Jerzy Wiedemann - długoletni przewodniczący Zarządu Oddziału Rejonowego PZERiI w Ostrzeszowie oraz nieżyjący już Henryk Reif, który członkiem PZERiI nie był, ale jako sympatyk brał udział w organizowanych przez Związek imprezach.
Na wernisażu dyrektor OCK Artur Derewiecki wręczył przedstawicielom Kół pamiątkowe dyplomy, a burmistrz Patryk Jędrowiak albumowe wydawnictwo pt. "Lubię Ostrzeszów".
9 grudnia 2018 -
Poza fotograficznymi portretami powstańców zobaczyć można obrazy autorstwa Edwarda Haladyna przedstawiające potyczki pod Rogaszycami, Parzynowem, Korzeniem oraz portrety dowódców frontu ostrzeszowskiego autorstwa Janusza Olechnowicza.
Od 9 listopada do 2 grudnia 2018r.
większość modeli jest dziełem pana Jacka Szkudlarka, który jest współorganizatorem przedsięwzięcia. Prezentowane były także modele uczniów ze Szkoły Podstawowej nr 1 w Ostrzeszowie, Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Rojowie oraz Szkoły Podstawowej w Kobylej Górze, którzy działają w Pracowni Szkutniczej przy SP nr 1. Dopełnieniem wystawy były fotografie obrazujące działalność Jachtklubu ORION oraz łodzie żaglowe typu „optymist”
lipiec - październik 20128
Na wystawie ksponowana na niej była makieta kupieckiego żaglowca, stara piekarnia, sklep, różnej wielkości drewniane formy do pierników, przyprawy …. Najważniejszą częścią była kuchnia, w której w czasie trwania wystawy odbywały się warsztaty pieczenia pierników dekoracyjnych i poczęstunek. Wszyscy zwiedzający mogli skosztować „katarzynek” dostarczonych przez Fabrykę Pierników KOPERNIK w Toruniu. Możemy się pochwalić naszą – ostrzeszowską foremką, którą wyrzeźbił pan Wiesław Derendal. Forma przedstawia herb naszego miasta. Jako pierwsi "opierniczeni" - czyli obdarowani piernikami z herbem zostali ostrzeszowscy burmistrzowie i radni.
Za pomoc w organizacji wystawy złożono podziękowania:
- firmie MAYR POLSKA, dzięki której wystawa została przewieziona z Ciechanowa do Ostrzeszowa;
- strażakom z KP PSP i OSP Ostrzeszów - za pomoc w przenoszeniu ciężkich eksponatów;
- panu Krzysztofowi Lewandowskiemu z Torunia, który wystawę montował i udzielił nam wskazówek dotyczących oprowadzania i warsztatów,
- panom Janowi Błochowi i Jerzemu Bojszczakowi za pomoc w montażu ekspozycji.
8 kwietnia - 30 czerwca 2018
Klaudiusz Pohl urodził się 10.06.1971 r. w Ostrowie Wielkopolskim. Do 1990 roku dorastał i wychowywał się w Ostrzeszowie. Dzięki mamie Sławomirze POHL, osobie o dużej kulturze osobistej i uwielbieniu dla sztuki, dorastał podziwiając dzieła malarzy zgromadzone w albumach domowej biblioteki. Po ojcu Piotrze POHL odziedziczył zainteresowanie do rysunku i malowania.
W 1992 r. ukończył Technikum Budowlane w Kaliszu. W 1993 roku rozpoczął służbę wojskową, którą zakończył w 2018 roku, po 25 latach. W 2008 roku ukończył Warrior Leader Course na NCO Academy 7'th US Army. W czasie służby brał udział w misji PKW Afganistan, skąd pochodzą obrazy olejne „Mały nosiwoda”, „Afgańskie dziewczynki” i „Kram na Hadżi”. Obecnie mieszka i tworzy w Gorzowie Wlkp.
W styczniu 2017 roku dołączył do internetowej grupy 100 Waterkolors zajmującej się popularyzacją techniki akwarelowej w Polsce. W ciągu roku namalował ponad sto akwareli ćwicząc i zgłębiając różne techniki i materiały. W lutym 2018 roku jego praca pt. ”Smutna” zdobyła w konkursie internetowym pierwsze miejsce spośród ponad 250 prac akwarelistów – amatorów. Inna praca - „Melancholia” zakwalifikowała się aby reprezentować Polskę na międzynarodowej wystawie akwarelowej, mającej się odbyć w maju 2018r. w Fabriano we Włoszech.
10 grudnia 2017 - 18 lutego 2018
Zbiór porcelanowych lalek pani Teresy Waydowicz liczy około 1300 eksponatów i jest jednym z największych w Europie. Jego uzupełnieniem są akcesoria takie jak: gondola, wóz cygański, powozy, filiżanki, huśtawki, foteliki czy też mebelki.
Pani Waydowicz miłością do lalek zapałała ponad 20 lat temu, kiedy będąc na wycieczce we Włoszech na jednej z wystaw sklepowych w Asyżu zobaczyła „małe porcelanowe cudo”- jak często określa swoje lalki. Wtedy skromne zasoby finansowe nie pozwoliły na dokonanie zakupu. Pierwszą lalkę za zdecydowanie mniejsze pieniądze Pani Teresa kupiła w Pewexie i od tego czasu zaczęła się lalkarska pasja.
Wszystkie zgromadzone lalki zachowały oryginalne stroje, niektóre są wyposażone w pozytywki i potrafią poruszać głową i kończynami do taktu wygrywanych przez nie melodyjek. Wśród lalek znajdują się też prawdziwe unikaty, jak np. lalka pochodząca z przełomu XIX i XX wieku, wyprodukowana w manufakturze najsłynniejszego wytwórcy porcelanowych lalek, Armanda Marseille'a i dzieła sygnowane przez amerykańską firmę Franklin Mint z Pensylwanii, działającą od 1964 roku.
O swojej kolekcji właścicielka opowiada tak: obok lalek porcelanowych znalazły tu swoje miejsce zarówno te z paper mache, jak i szmaciane, a także celuloidowe. Pochodzą z całego świata i są różnorodne. Można je podzielić na grupy tematyczne np. lalki w strojach ślubnych, baby-jagi i czarownice, lalki-modelki, lalki - tzw. egzotyki pochodzące z różnych części świata jak: Hiszpania, Chiny, Kostaryka czy ziemia afrykańska; lalki grające na instrumentach muzycznych takich jak skrzypce, czy fortepian, lalki w stylu Art-Deco.
Najmłodsze lalki mają trzydzieści, może czterdzieści lat. Mam takie, które mają ponad osiemdziesiąt, a nawet około stu lat. Moja pierwsza lalka, która dała początek kolekcji, ma ponad 30 lat. Lalki mają oryginalne stroje. Nie zmieniam ich, nawet jeśli są bardzo zniszczone, ponieważ wychodzę z założenia, że zachowując ich oryginalny charakter, zachowuję tak naprawdę ich dusze, ich życie. One kiedyś mieszkały u kogoś w różnych warunkach. Gdyby mogły mówić, to opowiedziałyby niejedną ciekawą i przerażającą, albo wspaniałą historię. Ich strój, wygląd często świadczy o tym, co przeżyły.
Każda jest inna. Mam dwie pary bliźniacze, ale nie mam dwóch identycznych lalek. Często spotykam podobne, ale nigdy nie są one takie same. One nigdy nie będą jednakowe, dlatego, że manufaktury, które je tworzą działają na tej zasadzie: pewna liczba osób wykonuje główki, które są robione z matrycy (a więc teoretycznie powinny być identyczne), następnie każdy robi strój, fryzurę, makijaż, na swój niepowtarzalny sposób. Każda lalka musi być w czyichś rękach, to jest tak jak z robionymi ręcznie bombkami choinkowymi. Tego nie da się zrobić maszynowo i dlatego one nigdy nie będą identyczne. Ponadto lalka musi mieć strój, uczesanie i wszystkie elementy zgodne z epoką jaką ma reprezentować. W domu chodzę slalomem. Ponad 900 lalek znajduje się w kartonach i naprawdę nie mam już ich gdzie pomieścić. Chciałabym mieć pomieszczenie, w którym zorganizowałabym stałą wystawę swojej kolekcji. Z informacji jakie posiadam, jedna z takich wystaw znajduje się w Paryżu, gdzie ojciec wraz ze swoim synem zgromadzili blisko 600 lalek. Prawdopodobnie moje muzeum byłoby więc największym tego typu w Europie!
Wernisaż wystawy połączony był z finałem konkursu dla młodzieży „Moje miejsce, mój czas”, którego organizatorem jest Stowarzyszenie Regionalny Ośrodek Dokumentacji WIEŻA 1916 w Ostrzeszowie wraz z Powiatem ostrzeszowskim oraz Miastem i Gminą Ostrzeszów. Na wystawie prezentowano prace 28 autorów – zarówno amatorów, jak i profesjonalistów. Swoje prace zaprezentowali także jurorzy konkursu Moje miejsce – mój czas: prof. Piotr Chojnacki oraz artyści fotograficy z Okręgu Dolnośląskiego ZPAF – Andrzej Rutyna i Stanisław Kulawiak.
Na wystawie prezentowane były biogramy trzydziestu polskich oficerów związanych z Wielkopolską oraz dedykowane im egzemplarze białej broni.
28 maja - 6 sierpnia 2017 r.
EDWARD HALADYN
Mieszkaniec Ostrzeszowa, urodził się w Bobrownikach nad Prosną 20 kwietnia 1949 r., tam uczęszczał do Szkoły Podstawowej.
W 1969 r. ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Szczecinie. Odtąd nieprzerwanie zajmował się plastyką. Mimo, że bliższa była mu rzeźba (dwie realizacje pomnikowe: pomnik Kusocińskiego w Ostrzeszowie i obrońców Ojczyzny w Kotłowie), częściej trudnił się malarstwem, grafiką i fotografią. Przez wiele lat inscenizował kompozycje przestrzenne wielkanocnych grobów
w parafii Chrystusa Króla w Ostrzeszowie (sześć realizacji). Jego dziełem jest polichromia w drewnianym kościółku w Bobrownikach nad Prosną.
W roku 1980 zorganizował swoją pierwszą wystawę indywidualną w Galerii na Zamku, drugą w 1991 r. w Muzeum w Ostrzeszowie, jako trzecią zaprezentował w 2001 wystawę rysunku satyrycznego.
Uczestniczył w wielu przeglądach twórczości na szczeblu lokalnym, wojewódzkim i krajowym, a także w konkursach otwartych krajowych i międzynarodowych uzyskując w nich nagrody oraz wyróżnienia w dziedzinie grafiki, malarstwa i fotografii.
Ubiorem, sposobem bycia, poglądami zdecydowanie wyróżniał się wśród mieszkańców Ostrzeszowa. Chociaż nie ciągnęło go do wielkiego świata, miewał niekonwencjonalne pomysły – na przykład spływ królową polskich rzek od Kazimierza do Warszawy na tratwie wykonanej sposobem, można by rzec chałupniczym. Relację z tej wyprawy w gronie przyjaciół przekazywano w „Lecie
z radiem” w 1986 r.
Znakomity regionalista, bystry obserwator, znawca architektury ziemi ostrzeszowskiej, lokalnego folkloru, tradycji i obrzędów. Według jego projektów w latach 70. ubiegłego wieku odtworzono na potrzeby zespołu działającego przy Ostrzeszowskim Domu Kultury stroje ludowe charakterystyczne dla tej części Wielkopolski.
Kontynuator artystycznego przesłania Antoniego Serbeńskiego, tak jak on na trwałe wpisał się w wizerunek Ostrzeszowa. Przemierzając o różnych porach ulice, alejki, podmiejskie łąki, lasy, okoliczne uroczyska rejestrował w pamięci widoki warte uwagi. Uwieczniając na płótnie i papierze ciekawe zakątki naszego miasta i okolicy dokumentował teraźniejszość, rejestrował zmiany zachodzące w architekturze, a także sięgał do przeszłości odtwarzając na podstawie archiwalnych fotografii wygląd nieistniejących już: kościoła świętej Anny, bożnicy, klasztornego stawu, młyna, browaru, zabudowań w sąsiedztwie baszty.
W jednej z ostatnich notatek napisał: Ja tym Ostrzeszówkiem jestem zauroczony, jak piękną kobietą i ją uwieczniam też, jak Mistrz Antoni, choć z biegiem lat wprowadzam swoje spostrzeżenia
i elementy w myśl zasady, że czas mija, a jedynie dobra sztuka zostaje.(…) Moim życiowym mottem jest myśl wzięta z Koranu – „Na tamten świat zabierzesz tylko to, co za życia ludziom dałeś”.
Fascynowały go i wielkie formaty np. obrazy batalistyczne z powstania wielkopolskiego
i precyzyjne miniatury - szereg małych form graficznych, ex librisy.
Dzielił się swoją wiedzą i umiejętnościami prowadząc w Ostrzeszowskim Domu Kultury pracownię plastyczną, Klub Plastyka Amatora oraz działając w Klubie fotograficznym KADR.
Aktywnie uczestniczył w aranżacji sal ekspozycyjnych oraz organizacji i montażu wystaw stałych i czasowych Muzeum Regionalnego w ostrzeszowskim ratuszu i w piwnicach zameczku. Jest Autorem portretów rzeźbiarskich Antoniego Serbeńskiego, Stanisława Czernika, Stanisława Thiela, zestawu linorytów, obrazów o tematyce powstańczej znajdujących się w zbiorach Muzeum. Projektował okolicznościowe medale i statuetki. W 2003 r. jego ilustracje zostały zamieszczone
w wydawnictwie „Ziemia Ostrzeszowska w baśniach i legendach”. W 2006 r. wraz z Muzeum Regionalnym i ostrzeszowskim Kołem Związku Filatelistów Polskich był organizatorem wystawy „Jan Paweł II wśród nas”. Ekspozycję otwierał cykl jego obrazów przedstawiających architekturę sakralną ziemi ostrzeszowskiej i portrety Papieża, w planach była wystawa grafik.
Jako znawca życia i twórczości Serbeńskiego włączył się w realizację filmu poświęconego artyście, jego zadaniem miało być połączenie teraźniejszości z czasem, kiedy po ulicach naszego miasta spacerował mistrz Antoni. Niestety tego zadania nie zdążył w pełni zrealizować…
Z doczesnością rozstał się 26 maja 2007 r. Nieubłagalny czas przerwał pełne pasji, zamierzeń, nie do końca zrealizowanych projektów życie. Wraz z nim umarła jedyna w swoim rodzaju, niepowtarzalna część Ostrzeszowa. Pozostawił po sobie wiele obrazów wykonanych w technikach: oleju, akwareli, collage’u, ołówka, linorytu - w zbiorach prywatnych i muzealnych w kraju i za granicą.
Dziewięć lat temu prezentowaliśmy przekrojową wystawę jego twórczości, dzisiaj skupiamy się na linorytach sławiących znane i nieznane miejsca naszej małej ojczyzny. Obrazy pochodzą ze zbiorów naszego Muzeum oraz z ostrzeszowskich kolekcji prywatnych.
Dzięki panu Jackowi Szkudlarkowi i jego młodym pomocnikom z Modelarni Szkutniczej przy Szkole Podstawowej nr 1 w Ostrzeszowie oglądać można nie tylko żaglowce i statki, ale także makietę kopalni, stadionu, londyńskiego mostu, pojazdy wojskowe i wiele innych atrakcji. Dopełnieniem ekspozycji były fotografie ukazujące działalność ostrzeszowskiego Jacht Klubu "Orion".
Dodatkową atrakcję dla ostrzeszowian na majowy weekend było ustawienie przed ratuszem basenu i zawody modelarskie prowadzone przez p. Szkudlarka i jego podopiecznych.
11 grudnia 2016 r. - 5 marca 2017 r.
Wystawa została zorganizowana dla uczczenia 130 rocznicy urodzin i 60 rocznicy śmierci Antoniego Serbeńskiego - absolwenta krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, urodzonego
w Potoku Złotym (Tarnopolszczyzna - Podole, Ukraina).
W okresie międzywojennym drogi życiowe powiodły Go przez Rawicz, Inowrocław i Ostrów Wielkopolski do Ostrzeszowa. W czasie ćwierćwiecza przeżytego w naszym mieście Artysta uwiecznił na wykonanych wieloma technikami obrazach wiele urokliwych zakątków Ostrzeszowa i Południowej Wielkopolski, a Ziemię Ostrzeszowską uczynił swoją Małą Ojczyzną. W latach 1974 - 1992 był patronem Ostrzeszowskiego Domu Kultury, a od roku 2007 jego imię nosi Ostrzeszowskie Centrum Kultury.
Dużą część ekspozycji stanowią reprodukcje obrazów wykonane w ramach projektu “Digitalizacja i archiwizacja twórczości Antoniego Serbeńskiego ze zbiorów muzealnych i prywatnych poza Ostrzeszowem” (oryginały znajdują się między innymi w Warszawie, Swarzędzu, Poznaniu, Wrocławiu, Oleśnicy, Wadowicach, Ełku, Czernichowie, Kaliszu, Kępnie, Ostrowie Wielkopolskim). Dopełnieniem są nabytki Muzeum i obrazy ze zbiorów prywatnych.
Zdajemy sobie sprawę z tego, że mimo naszych starań twórczość Antoniego Serbeńskiego w dalszym ciągu nie jest w pełni zdokumentowana, ale digitalizacja i albumowe wydawnictwo które ukaże się na początku marca 2017 roku są znaczącymi dokonaniami w tej materii.
W skrócie wystawę można określić stwierdzeniem - SERBEŃSKI ZNANY I NIEZNANY. Znany - bo eksponujemy m.in. autoportrety ze zbiorów prywatnych w Ostrzeszowie oraz muzealnych z Ostrzeszowa i Kalisza; nieznany - bo po raz pierwszy można zobaczyć w muzealnych wnętrzach obrazy z Gostynia, Przygodzic, Kępna i jego okolic, i wiele nieznanych do tej pory motywów ostrzeszowskich.
Spróbujmy oczyma wyobraźni przenieść się w miejsca malowane czy rysowane przez Serbeńskiego, poczuć zapach kwiatów, usłyszeć szmer strumyka, szum sosen w pobliżu strzelnicy, skrzypienie śniegu w zimowym lesie - na tej wystawie jest to możliwe...
5 listopada - 4 grudnia 2016 r.
Wystawa "Malarstwa i grafiki o tematyce pszczelarskiej" została zorganizowana w ramach obchodów 100-lecia śmierci prof. Teofila Ciesielskiego - pochodzącego z Grabowa nad Prosną botanika, pszczelarza, wydawcy i redaktora czasopisma pszczelarskiego “Bartnik Postępowy”
Na wystawie prezentowane są obrazy ze zbiorów Jerzego Gnerowicza - pszczelarza, w którego zasobach znajdują się także kolekcje miodniczek, łyżeczek i nabierek do miodu, nakrętek do słoików, biżuterii, kartek pocztowych, znaczków, kart telefonicznych ...
Kolekcjoner jest autorem książek o tematyce pszczelarskiej oraz artykułów publikowanych na łamach "Pszczelarza Polskiego", "Pszczelarstwa" i węgierskiego czasopisma "Méhészet".
W czasie zwiedzania wystawy naszym gościom opowiemy o bartnictwie, pszczelarstwie, pszczelich produktach ... Przewidujemy także degustację miodów z ostrzeszowskich pasiek
11 września 30 października 2016 r.
Tematem fotografii Grzegorza Kosmali są obiekty z czasów zaprzeszłych, często z zatartą tożsamością i trudną do zrekonstruowania fizycznością. Porzucone przez człowieka i historię, zakorzenione w swoje
magiczne miejsca upiornie trwają w niebycie jako prowokacja dla światłoczułego artysty. Wizualne szaleństwo z wykorzystaniem klasycznych sposobów obrazowania stało się metodą na artystyczną prawdę i próbą odpowiedzi na pytanie — czy piękno może obronić nas przed barbarzyństwem egzystencji.
S.K., (fragment tekstu do katalogu), lipiec 2016 r.
Prezentowane fotografie wykonane zostały na różnego typu materiałach fotograficznych czarno--białych i barwnych, negatywowych lub pozytywowych, starych czy też nowych. Obok standardowych procesów
stosowałem również metodę wywoływania crossowego przeźroczy w procesie negatywowym. Efekt ostateczny uzyskany został na drodze naświetlania różnorodnych materiałów światłoczułych w kamerze wielkoformatowej na ławie optycznej (możliwość selektywnego wyboru stref ostrości) oraz klasycznych metod obróbki chemicznej.
Grzegorz Kosmala
31 lipca - 4 września 2016 r.
3 MAJA - 24 LIPCA 2016
W czasie trwania wystawy Ochotnicza Straż Pożarna w Ostrzeszowie zaprosiła mieszkańców do przyłączenia się do akcji zbierania krwi. Akcja odbyła się w niedzielę 22 maja br. w godz. 10.00 - 16.00 w Muzeum Regionalnym - na parterze ostrzeszowskiego ratusza. Zgłosiło się 72 krwiodawców; do oddania krwi zakwalifikowano 59 osób, łącznie zebrano 26,55 l. krwi. Fotorelacja - https://www.facebook.com/muzeumostrzeszow/photos/pcb.574515766041974/574...
KALENDARIUM OSP OSTRZESZÓW
1876 - powołanie Ochotniczej Straży Pożarnej w Ostrzeszowie
1887 - zakupienie pierwszej sikawki
1893 - Straż Pożarna otrzymała sztandar
1904 - wybranie na naczelnika OSP w Ostrzeszowie Polaka Zygfryda Stawinogi, który pełnił tę funkcję przez 35 lat - do 1939 r.
1906 - obchody jubileuszu 30-lecia OSP w Ostrzeszowie
1919 - udział strażaków w walkach na południowym froncie Powstania Wielkopolskiego
- pierwsze w wolnej Polsce zebranie wyborcze OSP, prezesem wybrano burmistrza Ostrzeszowa Stefana Borczyńskiego
1920 - wstąpienie ostrzeszowskiej OSP do Wielkopolskiego Związku Straży Pożarnych
1923 - powołanie Przymusowej Straży Pożarnej obok Ochotniczej Straży Pożarnej, obie działały pod jedną władzą wykonawczą
1926 - uroczyste obchody jubileuszu 50-lecia OSP w Ostrzeszowie
1929 organizacja pierwszego Zjazdu Ochotniczych Straży Pożarnych Związku - w XXV Okręgu Ostrzeszowskim
1930 - zawiązanie przy ostrzeszowskiej OSP Zawodowej Orkiestry (dętej i smyczkowej)
1932 - przejście ostrzeszowskiej OSP pod Zarząd Powiatowy w Kępnie
1936 - uroczyste obchody jubileuszu 60-lecia OSP w Ostrzeszowie
1939 - wybuch II wojny światowej. Przejście członków OSP w Ostrzeszowie do pracy konspiracyjnej przeciw okupantowi
1945 - reaktywowanie OSP w Ostrzeszowie, na spotkaniu wyborczym prezesem zostaje Zdzisław Szał, a naczelnikiem Józef Pisulla
1951 - obchody jubileuszu 75-lecia OSP w Ostrzeszowie
1964 - uroczyste oddanie do użytku Strażnicy OSP
1966 - obchody 90-lecia OSP w Ostrzeszowie
- OSP w Ostrzeszowie otrzymała sztandar
1970 - powołanie pierwszej Młodzieżowej Drużyny Pożarniczej przy OSP w Ostrzeszowie
1974 - oddanie do użytku “Domu Strażaka”
1976 - obchody jubileuszu 100-lecia OSP w Ostrzeszowie
1982 - poświęcenie sztandaru OSP
1986 - obchody 110-lecia OSP w Ostrzeszowie
1995 - włączenie jednostki do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego
2001 - przygotowanie i organizacja obchodów 125-lecia OSP w Ostrzeszowie
` - wystawa osiągnięć OSP Ostrzeszów w Muzeum Regionalnym w Ostrzeszowie
2002 - zakup samochodu lekkiego FORD
- nawiązanie współpracy z jednostkami gminy Stuhr
2004 - podjęcie przez Walne Zebranie decyzji o rozbudowie budynku ostrzeszowskiej Jednostki OSP
2006 - remont i odnowienie sikawki konnej
- obchody 130-lecia OSP w Ostrzeszowie
2009 - zakup samochodu MAN
- przekazanie ostrzeszowskiej OSP przez gminę Stuhr samochodu MERCEDES
2010 - udział MDP żeńskiej w zawodach Wojewódzkich w Kamieńcu, zajęcie I miejsca w sztafecie pożarniczej 400 m.
2011 - 10-lecie współpracy Jednostek z gmin Ostrzeszów i Stuhr
2012 - zakup średniego zestawu ratownictwa technicznego LUKAS
2013 - przekazanie samochodu FORD TRANSIT do OSP w Szklarce Myślniewskiej
- zakup Forda w zabudowie kontenerowej
2009 - 2015 - aktywne uczestnictwo w akcjach “Dar Krwi”.
2015 - wyróżnienie Odznaką Honorową “Za zasługi dla Województwa Wielkopolskiego
- uzyskanie pozwolenia na rozbudowę budynku OSP
2016 - powołanie Komitetu Rozbudowy Budynku OSP
- spotkanie robocze Komitetu Organizacyjnego IX Wojewódzkich Zawodów Sportowo Pożarniczych Młodzieżowych Drużyn Pożarniczych wg regulaminu CTiF
- przygotowanie i organizacja obchodów 140-lecia OSP
Wystawa Okręgu Dolnośląskiego Związku Polskich Artystów Fotografików
20 marca - 24 kwietnia 2016 r.
W niedzielę 20 marca 2016 r. w Muzeum Regionalnym w Ostrzeszowie odbył się wernisaż wystawy Okręgu Dolnośląskiego ZPAF pt. Dualizm fotografii.
Wystawę DUALIZM FOTOGRAFII tworzą prace 36 artystów – Pokazuje ona różnorodność postaw i zagadnień formalnych, które bez wyjątku służą do próby opisania świata za pomocą fotografii. Wielka rozmaitość stanowisk i światopoglądów wynika oczywiście ze spotkania ukształtowanych osobowości artystycznych, które wyznają pewne fotograficzne zasady i pozostają im wierne – tak pisze w katalogu do wystawy Joanna Mielech.
Autorzy prac to: Ewa Andrzejewska, Jan Bortkiewicz, Czesław Chwiszczuk, Zdzisław Dados, Sławoj Dubiel, Andrzej Dudek-Dürer, Alek Figura, Tomasz Fronckiewicz, Barbara Górniak, Waldemar Grzelak, Zenon Harasym, Roman Hlawacz, Daria Ilow, Paweł Janczaruk, Ryszard Kopczyński, Krzysztof Kowalski, Krzysztof Kuczyński, Stanisław Kulawiak, Jacek Lalak, Adam Lesisz, Marek Liksztet, Jarosław Majcher, Ewa Martyniszyn, Marek Maruszak, Janusz Moniatowicz, Janusz Musiał, Piotr Maciej Nowak, Wacław Ropiecki, Andrzej Rutyna, Krzysztof Saj, Alina Ścibor, Maciej Stawiński, Jerzy Wiklendt, Iwona Wojtycza-Fronckiewicz, Wojciech Zawadzki, Waldemar Zieliński
Po wernisażu prezentowane były autorskie zdjęcia fotografów środowiska kaliskiego. Pokazy zebrały wyrazy uznania profesjonalistów, a widzowie nagrodzili brawami autorów: Jolantę Chowańską, Mariusza Hertmanna, Szakira Jaworskiego, Wojciecha Krenza, Lidię Krzywoźniak, Franciszka Kupczyka, Ryszarda Szymańskiego i grupę Poza Kadrem.
Wystawa DUALIZM FOTOGRAFII będzie eksponowana w salach na parterze ostrzeszowskiego Ratusza do 24 kwietnia br.
Zapraszamy!
Relacja Łukasza Śmiatacza z wernisażu wystawy Dualizm fotografii w Radio SUD http://www.radiosud.pl/ostrzeszow-dualizm-wedlug-dolnoslaskich-fotografikow,12929.html
oraz na stronie www.wieza1916.pl i facebooku https://www.facebook.com/Stowarzyszenie-Regionalny-O%C5%9Brodek-Dokument...
wystawa obrazów Liliany Gronuś
17 stycznia - 13 marca 2016 r.
Liliana Gronuś - Wałbrzyszanka, z zawodu – technik ceramik, były pracownik Zakładu Badawczo- Rozwojowego przy Cerpolu, później ZPS “Krzysztof”, społecznik, poetka, autorka bajek
i legend, od 2008 r. członkini Stowarzyszenia Autorów Polskich i grupy poetów pogranicza polsko – czeskiego.
Tworzy obrazy z guzików. W związku z muzyczną pasją Autorki dzieła często przedstawiają instrumenty muzyczne - cykl 13 obrazów “Guzikowa orkiestra” stanowi część stałej wystawy w Muzeum Rekordów i Osobliwości w Rabce - Zdroju.
W latach 2008 - 2014 wystawy guzikowych prac pani Liliany Gronuś prezentowane były w:
- Galerii Wód Mineralnych w Szczawnie-Zdroju,
- Filharmonii Sudeckiej w Wałbrzychu,
- Galerii na Pięterku w Jedlinie-Zdroju,
- Galerii na Piętrze w Stowarzyszeniu Civitas Christiana w Wałbrzychu,
- Civitas Christiana we Wrocławiu,
- Muzeum Rekordów i Osobliwości w Rabce-Zdroju,
- Galerii pod Aniołem w MOK w Rabce-Zdroju,
- wałbrzyskim Ratuszu, Starostwie, Ośrodku Kultury, Bibliotece pod Atlantami, szkołach, przedszkolach, szpitalu i sanatoriach,
- Centrum Kultury w Kamiennej Górze,
- Centrum Kultury w Boguszowie-Gorcach.
Kilkakrotnie została wpisana do Polskiej Księgi Rekordów i Osobliwości (rocznik 9, 10,11,12). Trwa procedura do wpisu do Światowej księgi Guinnessa.
W grudniu 2012 roku otrzymała tytuł Zasłużona Dla Powiatu Wałbrzyskiego w dziedzinie kultury.
Przez niemal dziesięcioletni okres swojej twórczości gościła na łamach wielu gazet lokalnych i ogólnopolskich. Ma za sobą wiele nagrań dla telewizji lokalnych, dla Faktów Wrocław, dwukrotnie dla Teleexpressu, Faktów TVN. Telewizji Trwam, Super Stacji, Lata z Radiem, w lutym 2015 r. nagranie dla telewizji Reuters
z emisją dla Indii, Chin i innych państw.
Stworzyła 67 obrazów na których przyszyła ponad 135 tys. guzików.
- wystawa ze zbiorów Pawła Komorowskiego
22 listopada 2015 r. - 10 stycznia 2016 r.
Na wystawie prezentowana jest biała broń obca, która znalazła się w rękach polskich żołnierzy na przestrzeni naszej ponad 200 letniej historii (po trzecim rozbiorze Polski w 1795 r.).
Jest to część kolekcji, w której skład wchodzą szable, szpady i pałasze angielskie, austriackie, francuskie, polskie, pruskie i rosyjskie z XVIII-XX wieku.
Zbiory białej broni są pięknym symbolem burzliwej przeszłości naszego narodu i pomimo, że czas orężnej funkcji szabli dawno przeminął nadal towarzyszy nam jako broń ceremonialna i honorowa.
Szable będące na wyposażeniu Wojska Polskiego przed wybuchem drugiej wojny światowej liczono w dziesiątkach tysięcy, do naszych czasów przetrwało niewiele. Te, które można podziwiać na wystawie są klarownym przeglądem form i wzorów broni obcej regulaminowo używanej przez polskich oficerów i żołnierzy, a zgromadził je i udostępnił leśnik z wykształcenia i zawodu, znany wielkopolski miłośnik polskiej historii wojskowości
i kolekcjoner broni białej, mieszkaniec naszego miasta Paweł Komorowski.
Szabla – długa sieczna broń biała, z jednosieczną, wygiętą głownią.
Pałasz - broń biała, z prostą, długą i szeroką jedno lub obosieczną głownią.
Szaszka - (ros. шашка) – rodzaj niezbyt zakrzywionej, bezjelcowej szabli o rękojeści otwartej z rozdwojoną głowicą, przypominającą z profilu stylizowaną głowę ptaka.
Wszystkie rodzaje broni przeznaczone są do cięć i do sztychów (pchnięć).
Zdjęcia wernisażu z wystawy można zobaczyć na stronie Stowarzyszenia ROD Wieża 1916 - http://www.wieza1916.pl/
- wystawa fotografii Ewy i Marka Dytfeldów
20.09 - 15.11.2015
Marek Dytfeld zafascynował się fotografią w latach 1970. Wtedy pod okiem Antoniego Bajerleina w ciemni klubu KADR w Ostrzeszowskim Domu Kultury poznawał tajniki światłoczułych procesów. Klub fotograficzny był wtedy dla niego i wielu innych zarażonych magią negatywowo-pozytywowych obrazów wyrocznią i jedynym w tym czasie źródłem wiedzy na ten temat. Fotografia pozostawała ciągle sztuką tajemną i elitarną. Szacunek do materii i artystycznych realizacji rodził się w trudnych i żmudnych przetworzeniach negatywu i pozytywu w technikach specjalnych, jak grafizacja, izohelia, relief czy pseudosolaryzacja.
Ewa Dytfeld wiernie asystowała Markowi przez ponad dwadzieścia lat jako muza i żona oraz matka ich córek. Aparat cyfrowy zdemolował hierarchię wartości nie tylko w świecie fotografii, lecz również w ich rodzinie. Po co godzinami w szkodliwych oparach odczynników chemicznych poszukiwać ulotnych wizji nadwyrężając rodzinny budżet, skoro ten sam efekt można uzyskać łatwo i szybko manipulując cyfrowym zdjęciem w różnorodnych programach? Ewa Dytfeld znudzona monochromatycznym obrazem mężowskiego świata, kilka lat barwnie opowiadała o swojej rodzinie i środowisku, w którym mieszka. Powstały w tym okresie efektowne, wielokolorowe pejzaże z odcieniem kobiecej łagodności. Fascynacja nowymi możliwościami i efektami trwała kilka lat, potem pojawiły się pytania o formę, treść i sens takiej pozornej łatwości uzyskania każdego obrazu. Aparat cyfrowy, prezent od męża, okazał się puszką Pandory. Jej współczesne prace to już wyważone pytania o istotę naszej egzystencji, rzetelna dokumentacja miejsc i zdarzeń.
Amatorom wolno wszystko, miłośnicy porażeni uczuciem do medium fotografii zaczynają z czasem mieć wątpliwości. Tak też stało się w przypadku Ewy i Marka Dytfeldów - wieloletnie doświadczenie Marka w czarno-białej fotografii odzyskało swoją rodzinną pozycję, obok aparatu analogowego sięgnął po cyfrówkę i korzystając z komputera stworzył domową pracownię według klasycznych reguł poznanych w klubie KADR. Satysfakcja ze wspólnych dokonań i sukcesów stała się sumą wcześniejszych doświadczeń oraz osobistej kreatywności każdego z nich. Pytanie: „Jak lepiej – razem czy osobno?” pozostaje ciągle aktualne.
Stanisław Kulawiak
Organizatorami wystawy są:
Stowarzyszenie Regionalny Ośrodek Dokumentacji WIEŻA 1916,
Ostrzeszowskie Centrum Kultury im. Antoniego Serbeńskiego - Muzeum Regionalne w Ostrzeszowie im. Władysława Golusa,
Urząd Miasta i Gminy Ostrzeszów
Wystawa tworczości podopiecznych placówek opieki społecznej z powiatu ostrzeszowskiego.
Na wystawie prezentowane są wykonane różnymi technikami obrazy, witraże, przedmioty użytkowe zdobione techniką decoupage. Z uwagi na X jubileuszowy Festiwal Pasztetników i Potraw z Gęsi na wielu pracach pojawiły się motywy związane z Festiwalem: gęsi, kaczki, kury... Na wystawie zaprezentowano także prace z konkursów: poetyckiego - "Gęsim piórem pisane" i plastycznego - "Gęś malowana" zorganizowanych przez OLGD.
17 czerwca 23 sierpnia 2015 r.
26 kwietnia - 7 czerwca 2015 r.
Wystawa Fotografii Okręgu Dolnośląskiego Związku Polskich Artystów Fotografików
8 marca - 19 kwietnia 2015 r.
7 XII 2014 - 22 II 2015
HISTORIA LALKI
Historia lalki sięga kilku wieków przed narodzeniem Chrystusa. Pierwsze tego typu zabawki odnaleziono w starożytnych grobowcach młodych dziewcząt a wykonane były z gliny lub drewna. Charakteryzowały się bogatą jak na tamte czasy artykulacją kończyn i realistycznym wizerunkiem. Przyjmuje się, że oprócz znanego nam dzisiaj zastosowania, pełniły też rolę kultową. Przed zamążpójściem młoda narzeczona (czasem zaledwie czternastoletnia) poświęcała swoje zabawki bóstwu opiekuńczemu. Gdy jednak dziewczynka umierała, nie dożywszy wieku młodzieńczego, lalki chowano razem z nią w grobie.
Wiele lalek z tamtego okresu nie zachowało się do czasów dzisiejszych, ze względu na materiał z którego zostały wykonane – wspomniana już glina, drewno ale także tkaniny, kości, futra, liście nie gwarantowały trwałości ręcznie wytworzonych zabawek. Nieliczne egzemplarze można podziwiać w muzeach archeologicznych.
W średniowieczu lalka miała przede wszystkim zbliżać człowieka do Chrystusa. Stąd też dzieci bawiły się lalkami – figurkami przedstawiającymi bezimiennych świętych, duchownych, czasem postaci Jezusa bądź Maryi. W tamtych czasach wierzono (podobnie jak w kulcie voodoo), że poprzez lalkę, można było zrobić krzywdę drugiemu człowiekowi. „Święte” lalki” chroniły przed klątwą. Żaden człowiek nie będzie przecież zadzierał z Panem Bogiem.
Od końca wieku XVI i początku wieku XVII pojawiają się powoli lalki świeckie. Choć na wioskach we Włoszech, Portugalii czy Hiszpanii królują woskowe i drewniane świątki zwane santosami. Umieszczane często na domowych ołtarzykach, lub w kapliczkach strzegą ogniska domowego. We Francji do teraz produkuje się gliniane santony – lalki wyobrażające starych ludzi oraz przedstawicieli różnych profesji, przybyłych do szopki pokłonić się małemu Jezusowi.
Wiek XVIII i XIX to czas rozkwitu lalek woskowych i drewnianych. Lalka zeświecczona staje się przedmiotem masowej produkcji i jest dostępna dla wszystkich dzieci, nie tylko tych mieszkających na królewskich czy książęcych dworach.
W miejscowości Val Gardena w Alpach rodzi się Peg – drewniana artykułowana laleczka, która popularna była jeszcze do początków wieku XX.
Wiek XX to prawdziwa rewolucja w lalkarstwie. Powstają lalki o twarzach z wosku, masy papierowej, drewna, porcelany i biskwitu, ubrane w stroje zgodne z ówczesną modą. W latach 30-tych bardzo popularne stają się bobasy z celuloidu – nietrwałego, łatwopalnego materiału, oraz lalki kompozytowe. Lata 50-te to era twardego plastiku i winylu. Z inicjatywy Ruth Handler powstaje najpopularniejsza na świecie lalka – Barbie.
W XXI wieku różnorodność potrafi przyprawić o zawrót głowy. Oprócz lalek dziecięcych powstają też te kolekcjonerskie dla dorosłych. Dużym powodzeniem wśród zbieraczy cieszą się lalki zabytkowe, szczególnie europejskie, przedwojenne a także polskie z okresu PRL. Tworzą się olbrzymie kolekcje lalek regionalnych i tzw. suwenirów. Są też amatorzy kukiełek teatralnych i artystycznych. Na Zachodzie bardzo popularne jest kolekcjonowanie Barbie i innych fashion dolls jak np. Tonner, CED czy Integrity Toys. Producent Barbie – firma Mattel wypuszcza na rynek specjalne serie dla kolekcjonerów. Swoich wielbicieli mają azjatyckie lalki z żywicy typu BJD oraz realistyczne reborny do złudzenia przypominające małe dzieci. Na popularności zyskuje miniaturowe krawiectwo oraz lalki OOAK (one-of-a-kind) wykonywane tylko w jednym jedynym egzemplarzu przez artystę.
Losy lalki obrazują przemiany kulturowe na przestrzeni wieków. Poznając szczegółową historię tych zabawek poznajemy światopogląd, zwyczaje, życie codzienne i modę panujące w dawnych czasach.
SŁAWOMIR BRDĘK - Widziane subiektywnie
Rocznik 74.
W fotografii interesuje mnie aktualność, sytuacje tu i teraz, które można zatrzymać i utrwalić bez ingerencji w ich treść. Skłaniam się zatem ku reportażowi wydarzeniowemu, ale również dokumentowi społecznemu utrwalającemu relacje i funkcjonowanie człowieka w jego środowisku. Fotoreporter Agencji Fotografów FORUM , na co dzień pracuje jako pedagog. Wyróżniany w konkursach fotograficznych. Współpracuje z Ostrzeszowską Kroniką Regionalną, członek Stowarzyszenia Regionalny Ośrodek Dokumentacji WIEŻA 1916 w Ostrzeszowie.
BARTŁOMIEJ BUSZ - Zestawy autorskie
Rocznik 87. W fotografii interesuje się człowiekiem borykającym się z surową codziennością, dyscyplinami sportowymi zmuszającymi człowieka do przekroczenia granic ludzkiej wytrzymałości oraz aspektami religijnymi będącymi wyznacznikiem w życiu młodych ludzi. Fotoreporter Agencji Fotografów FORUM , członek kolektywu fotografów AFTERIMAGE. W 2009 roku brał udział w warsztatach agencji NAPO Images. Laureat Grand Press Photo, BZ WBK Press Foto oraz wielu innych konkursów krajowych.
19 października - 30 listopada 2014 r.
6 września - 12 października 2014 r.
11 maja - 31 sierpnia 2014 r.
Republika Namibii swoją nazwę zawdzięcza pustyni Namib, która zajmuje około 15% powierzchni kraju i rozciąga się wzdłuż całego wybrzeża. Pustynia rozpoczyna się na terenie Angoli, ale jej główna część leży właśnie w Namibii. Namib w języku nama oznacza „olbrzymi” albo - w innym tłumaczeniu – „miejsce gdzie nic nie ma”. Wbrew pozorom jest to jednak niezwykle interesujący, szczególnie przyrodniczo, teren.
Badania
Na przełomie stycznia i lutego 2012 roku Muzeum Górnośląskie w Bytomiu wraz z Uniwersytetem Namibii zorganizowały ekspedycję naukową do tego kraju, a dokładniej do jego północno-zachodniej części: Ovamboland, Kaokoland i Damaraland. Bazą wypadową do prowadzonych badań był Ogongo Campus - jeden z kilkunastu kampusów Uniwersytetu Namibii, którego powierzchnia wynosi ponad 4000 ha, na który składają się pola, uprawy doświadczalne, ranczo i rezerwat tzw. game reserve z licznymi dzikimi zwierzętami: zebry, żyrafy, kilka gatunków antylop itp. Przyroda Namibii jest niesamowita. Występują tu setki gatunków ptaków, między innymi egzotyczne i bajecznie kolorowe dzioborożce, żołny, kraski, a także nieprawdopodobna różnorodność gatunków owadów.
Namibia ze względu na niezwykły poziom endemizmu (około 35%) szczególnie Pustyni Namib zaliczana jest do najcenniejszych przyrodniczo miejsc w świecie tzw. „hot spots”. Rozpoczęte w styczniu 2012 badania są również konsekwencją i owocem współpracy międzynarodowej działu przyrody Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu. Wyprawy badawcze w ten rejon świata nie byłyby możliwe bez wszechstronnej pomocy profesora Uniwersytetu Namibijskiego Grzegorza Kopija (Department of Integrated Environment Sciences, Faculty of Agriculture and Natural Resources University of Namibia). Badania naukowe to również możliwość wzbogacania zbiorów Muzeum Górnośląskiego o unikatowe materiały naukowe
i ekspozycyjne z terenu Namibii.
Dotychczasowe działania należy traktować jako pilotażowe. To swoiste przygotowania organizacyjne obecnej i przyszłej współpracy międzynarodowej dotyczącej badań nad entomofauną Namibii i uczestnictwa w nich Muzeum Górnośląskiego. W konsekwencji Muzeum Górnośląskie w Bytomiu ma szansę stać się znaczącym w świecie ośrodkiem muzealno-badawczym w zakresie entomofauny Namibii – podobnie jak to ma miejsce w przypadku badań nowokaledońskich. W listopadzie 2014 roku rusza koleja wyprawa naukowa działu przyrody. Tym razem rejonem badań będzie obszar Namibii rozciągający się pomiędzy dwoma znanymi rzekami: Okavango i Zambezi.
Wystawa „Kierunek Namibia”
Pokłosiem pierwszej wyprawy jest wystawa „Kierunek Namibia”. Jest ona dla zwiedzających swoista podróż po „czarnym lądzie” okolic Pustyni Namib, ukazująca bogactwo flory i fauny tego regionu. Wystawa podzielona została na segmenty: Park Narodowy Etosha, duże ssaki Afryki, ptaki, elementy etniczne, owady i badania. Dodatkową atrakcją dla zwiedzających są olbrzymie elementy szkieletów największych ssaków Afryki hipopotama, nosorożca, żyrafy i zebry.
11 kwietnia - 4 maja 2014
Jury konkursu plastycznego „STROJNE JAJO 2014” w składzie: Małgorzata Łopata, Szymon Chwalisz, Mirosława Rzepecka stwierdziło, że do konkursu zgłoszono łącznie 290 prac: kartek świątecznych, stroików i pisanek w trzech kategoriach wiekowych: 7-9; 10-13; 14-16 lat, ze szkół podstawowych i gimnazjalnych z powiatu ostrzeszowskiego.
Biorąc pod uwagę założenia regulaminu konkursu, postanowiono przyznać 30 nagród i 20 wyróżnień z podziałem na rodzaje zgłosznych praz grupy wiekowe uczestników. Nagrody wręczali laureatom: pani wicestarosta Zofia Witkowska oraz panowieArtur dertewiecki - Dyrektor OCK, Bolesław Grobelny - Prezes TPZO i Włodzimierz Piekarczyk - Sekretarz Miasta i Gminy Ostrzeszów. Dziękując wszystkim uczestnikom i ich opiekunom za udział w konkursie i podtrzymywanie wielkanocnych tradycji, jurorzy pogratulowali ciekawych pomysłów, starannego wykonania i w wielu przypadkach niekonwencjonalnego podejścia do tematu konkursu. Składając życzenia świąteczne zaprosili uczestników wernisażu wystawy do udziału w przedsięwzięciach organizowanych przez Ostrzeszowskie Centrum Kultury.
2 marca 6 kwietnia 2014 r.
Szri Chinmoy (1931 – 2007). Urodził się w Bengalu w Indiach, skąd wyjechał do USA w latach 60-tych XX w. Odtąd mieszkał w Nowym Jorku, gdzie pracował ponad 30 lat w ONZ. Był znanym działaczem na rzecz pokoju na świecie, filozofem, sportowcem, a także malarzem, poetą, muzykiem i kompozytorem.Malować zaczął w 1964 roku. Swe prace malarskie nazwał w rodzimym języku bengalskim „Jharna-Kala”, co znaczy „sztuka źródła”, która wywodzi się z doświadczeń wewnętrznych, koncentracji i medytacji.
Szri Chinmoy malował wieloma technikami, akwarelą, gwaszem, akrylami, przy pomocy własnoręcznie wykonanych narzędzi i pędzli. Charakterystyczne, abstrakcyjne obrazy o intensywnych, czystych barwach i dynamicznej kompozycji artysta tworzył szybko i spontanicznie.
Seria malarska „Jharna-Kala” liczy 150 000 prac. Drugim wielkim cyklem są rysunki ptaków, które symbolizują ludzką duszę. Cykl ten, nazwany „Ptaki Marzeń-Wolności-Pokoju”, zawiera 10 milionów przedstawień ptaków – od pojedyńczych poprzez całe stada. Wirtuozerskie rysunki ptaków naczęściej wykonywane są jedną, płynną kreską, bez wprowadzania poprawek.
Prace plastyczne Szri Chinmoya prezentowane były na ponad stu wystawach na całym świecie, w najbardziej znanuch centrach sztuki m.in. w The School of Visual Arts w Nowym Jorku, National Gallery w Ottawie, The Mall Gallery w Londynie, w paryskim Luwrze oraz w Rheinisches Landesmuseum w Bonn. Bardzo często jego prace wystawiano w znanych miejscach poza galeriami sztuki, takich jak siedziby ONZ w Nowym Jorku i Genewie, galeria Bharatiya Vidya Bhavan w Nowym Jorku, na uniwersytetach w Harvard, Cambridge, Ottawie czy też na wielkich dworcach lotniczych, m.in na lotnisku JFK International Airport w Nowym Jorku.
Na zakończenie - finisaż wystawy zaplanowany jest koncert muzyki indyjskiej w wykonaniu pani Bożeny Rubczyńskiej - kustosza w Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie. Zapraszamy na koncert w sobotę - 5 kwietnia 2014 r. o godz. 16.00 w Mueum Regionalnym w Ostrzeszowie.
8 grudnia 2013 - 16 luty 2014 r.
Objazdowa wystawa „Dzieje papieru i papiernictwa” ze zbiorów Muzeum Papiernictwa w Dusznikach Zdroju, która od kilku lat wędruje po kraju i zagranicy, zawitała do Muzeum Regionalnego im. Wł. Golusa. W niedzielę, 8 grudnia, na wernisażu wystawy obecni byli pracownicy Muzeum w Dusznikach, którzy z pasją i zaangażowaniem przedstawili wystawę oraz opowiedzieli o funkcjonowaniu tej instytucji.
Oprócz historii powstania papieru, dzięki ekspozycji można poznać zagadnienia dotyczące przemysłu papierniczego: technologii produkcji, surowców i maszyn, a także podziwiać gamę produktów papierniczych. Jednak najciekawszym elementem ekspozycji jest możliwość własnoręcznego wykonania arkusza papieru.
13 października - 1 grudnia 2013 r.
Dominującą formą artystycznego wyrazu Moniki Grobel jest rysunek. Formuje swój styl, stosując różne techniki, używając różnych przyborów i rysując na różnych formatach i w różnych miejscach. Rysunki, w zależności od miejsca, w którym powstają, wymagają zwinności ręki, precyzji lub też dużej dozy wyobraźni. Unikając wiernego odwzorowania rzeczywistości, skupia się na wyrażeniu emocji, na konfrontacji z zastaną sytuacją, człowiekiem, przedmiotem. Owe zastane sytuacje są tematem wystawy Moniki Grobel, którą obecnie można zobaczyć w Muzeum Regionalnym w Ostrzeszowie.
Rysunki sprawiają wrażenie niedokończonych, co nawiązuje do niedokładności i mglistości wspomnień odnoszących się do danych momentów w przeszłości. W pamięci pozostaje ogólny zarys stanu rzeczy i parę detali - uchwycona gdzieś wzrokiem torba, wykrzywione krzesło, przechylona głowa, sposób, w jaki dłoń spoczywa na ramieniu.
Prace są bardzo zróżnicowane w swojej formie - od szkicu po duży format, gdzie rozbudowany układ linii i kresek nawarstwia się i przenika przez rysowany obiekt.
Abstrakcyjne ujęcie sytuacji skontrastowane jest z realistycznymi odwzorowaniami niektórych detali, a krótkie, uporządkowane kreski z wijącymi się, nerwowymi liniami zarysowującymi kontury obiektu. Wprowadzanie koloru do rysunków podkreśla ich emocjonalność, a zastosowanie różnych technik urozmaica cykl prac i pobudza do bardziej wnikliwego im się przyjrzenia.
Na tegoroczną „Galerię Wrażliwości” swoją twórczość przekazali podopieczni Domów Pomocy Społecznej w Kochłowach, Kobylej Górze i Marszałkach; Środowiskowego Domu Samopomocy w Doruchowie; Warsztatów Terapii Zajęciowej w Doruchowie, Kuźnicy Grabowskiej, Ostrzeszowie i Pisarzowicach.
Na wystawie prezentowane są bardzo różnorodne prace, z których część jest zdobiona techniką decoupage. Są drewniane kasetki, komódki na biżuterię, świeczniki, ozdobne pudełka, witrażowe, drewniane i gipsowe anioły, malowane różnymi technikami obrazy oraz drewniane zabawki.
21 kwietnia - 9 czerwca 2013 r.
Wystawa została zorganizowana jako podsumowanie obchodów jubileuszu 130-lecia działalności Koła Pszczelarzy w Ostrzeszowie i 40-lecia ufundowania pierwszego w kraju sztandaru pszczelarskiego. Niestety nie zachowały się archiwalia z lat 1882 - 1960, na wystawie prezentowane są fotografie, odznaczenia i dokumenty ilustrujące działalność Koła Pszczelarzy w Ostrzeszowie od lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku do 2013 roku oraz stary i nowy sprzęt pszczelarski, który udostępnili: pani Bożena Smaczyńska, panowie: Jan Góra, Jan Góralewicz, Jan Sobczak, Jan Wrzaski, Witold Rychlak, Krzysztof Guzenda. Ciekawym dopełnieniem ekspozycji są świece z wosku pszczelego wyprodukowane przez pana Daniela Franikowskiego.
27 stycznia - 14 kwietnia 2013 r.
Na wystawie w porządku chronologicznym prezentowane są polskie szable i pałasze XX wieku.
Szabla – długa sieczna broń biała, z jednosieczną, wygiętą głownią. Pałasz - broń biała, z prostą, długą i szeroką jedno lub obosieczną głownią. Oba rodzaje broni przeznaczone są do cięć i do sztychów (pchnięć).
Broń prezentowana na wystawie jest częścią kolekcji, w której skład oprócz polskich wchodzą szable i pałasze angielskie, austriackie, francuskie, pruskie i rosyjskie z XVIII-XX wieku. Większość pochodzi z okresu od I do II wojny światowej i stanowi przykład typów i wzorów broni polskiej z tego czasu.
Zbiory białej broni są pięknym symbolem burzliwej przeszłości naszego narodu i pomimo, że czas orężnej funkcji szabli dawno przeminął nadal towarzyszy nam jako broń ceremonialna i honorowa.
Szable będące na wyposażeniu Wojska Polskiego przed wybuchem drugiej wojny światowej liczono w dziesiątkach tysięcy, do naszych czasów przetrwało niewiele. Te, które można podziwiać na wystawie są klarownym przeglądem form i wzorów broni używanych przez polskich żołnierzy i oficerów, a zgromadził je i udostępnił wielkopolski kolekcjoner i miłośnik historii wojskowości polskiej, mieszkaniec naszego miasta mgr inż. leśnik Paweł Komorowski.
Pokaz Filatelistyczny 55 lat Koła PZF im. Antoniego Serbeńskiego w Ostrzeszowie
16 grudnia 2012 - 20 stycznia 2013
Filateliści zaprezentowali:
- kalendarim najważniejszych wydarzeń z 250 lat funkcjonownoam poczty w Ostrzeszowie i 55 lat działalności Koła PZF
- najstarsze zachowane dokumenty związane z powstaniem Koła i jego statutową działalnością;
- wyróżnienia, odznaczenia i nagrody uzyskane przez członków Koła za działalność na rzecz filatelistyki;
- najstarsze (z lat 60 i 70 ubiegłego wieku) eksponaty wystawowe członków Koła – Władysława Kolarza, Antoniego Michlika, Sylwestra Banasiaka;
- opracowane w ostatnich latach i nagradzane na wystawach krajowych i międzynarodowych eksponaty wystawowe w klasie tematycznej i historii poczty;
- wyróżnienia, medale i dyplomy zdobyte przez członków Koła na okręgowych i krajowych wystawach filatelistycznych;
- wydawnictwa okolicznościowe, katalogi wystawowe, koperty, nalepki, stemple okolicznościowe, artykuły prasowe i zwarte opracowania książkowe z ostatnich 55 lat.
4 listopada - 9 grudnia 2012 r.
Obie autorki są ostrzeszowiankami, absolwentkami Liceum Plastycznego w Poznaniu oraz poznańskiej uczelni artystycznej.
Pani Magdalena w 1986 r. uzyskała absolutorium w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, kierunek wychowania plastyczne, w 1996r. obroniła dyplom na Akademii Sztuk Pięknych i uzyskała tytuł magistra sztuki. Malowaniu i rysowaniu poświęca wolny czas, najczęściej podczas wakacyjnych wyjazdów.
Pani Maria ukończyła studia licencjackie na Akademii Sztuk Pięknych na kierunku rzeźby, w czerwcu w 2012 r. obroniła dyplom ze specjalności obiekt artystyczny i otoczenie. Maluje, rysuje, ale głównie rzeźbi w różnych materiałach - gips, glina, ceramika, metal.
2 września - 28 października 2012 r.
Wystawa „II wojna światowa oczami kolekcjonera” jest próbą opowiedzenia w niekonwencjonalny sposób o trudnej historii narodu polskiego poprzez prezentowanie różnych dziedzin kolekcjonerskich.
Celem wystawy jest oddanie hołdu bohaterom i ofiarom II wojny światowej, przypomnienie o wielkim poświęceniu społeczeństwa polskiego, które złożyło najwyższą ofiarę na ołtarzu Ojczyzny.
Pragniemy także uświadomić zwiedzającym, że tworząc kolekcje można w interesujący sposób zdobywać i pogłębiać wiedzę w różnych dziedzinach, a szczególnie że „zarażenie” młodych ludzi pasją kolekcjonerską może być doskonałym uzupełnieniem wiadomości zawartych w programach i podręcznikach szkolnych.
Wśród eksponowanych zbiorów są:
1. Repliki gazet i plakatów wojennych,
2. Modele czołgów i pojazdów wojskowych w skali 1:72 wykonane z największą precyzją i starannością z zachowaniem szczegółów konstrukcyjnych i uzbrojeniem pojazdów,
3. Żołnierzyki ołowiane przygotowane we współpracy z Muzeum Wojska Polskiego, pokazujące umundurowanie i uzbrojenie różnych formacji bojowych walczących na frontach II wojny światowej,
4. Medale upamiętniające dowódców, bohaterskich żołnierzy, bitwy i walki wojenne,
5. Walory filatelistyczne, na których pokazano wielkich ówczesnego świata i znaczące wydarzenia oraz listy obiegowe z tego okresu,
6. Szable polskie, rosyjskie, pruskie i francuskie używane przez wojsko polskie.
Eksponaty prezentowane na wystawie pochodzą ze zbiorów Edwarda Stankowiaka, Pawła Komorowskiego i Muzeum Regionalnego w Ostrzeszowie.
W związku z organizacją wystawy zbiory Muzeum powiększyły się o przekazany przez pana Pawła Komorowskiego w formie daru Dziennik służb policji niemieckiej z lat 1941-42 oraz o przekazany w formie depozytu przez pana Janusza Kubiaczyka mundur wojskowy.
24 CZERWCA - 26 SIERPNIA 2012
Wystawa “Pszczelarstwo w zbiorach Jerzego Gnerowicza jest inauguracją obchodów 130-lecia działalności Koła Pszczelarzy w Ostrzeszowie.
Jerzy Gnerowicz - pasjonat pszczelarstwa, w 1982 roku założył pasiekę w Skalmierzycach, równocześnie wstąpił w szeregi Polskiego Związku Pszczelarskiego. W latach 90-tych posiadał pasiekę liczącą do 115 rodzin, obecnie – jako emeryt – zadowala się mniejszą. Był prezesem i wiceprezesem Wojewódzkiego Związku Pszczelarzy w Kaliszu. Opublikował ponad 40 artykułów – głównie na łamach „Pszczelarza Polskiego” i „Pszczelarstwa”, także w czasopiśmie węgierskim „Méhészet”. Napisał książki: „O świętym Ambrożym i innych protektorach pszczelarzy i pszczół”, „Słowa miodem pisane”, „Z dziejów pszczelarstwa w Kaliszu”, „Słowa miodem pisane”, składające się z części: „Dobre przysłowie, kiedy miód w głowie”, „Życie jak miód” i „Pszczoła liryczna”. Pierwszy tom zawiera przysłowia pszczelarskie, drugi aforyzmy, fraszki i bajki, trzeci wiersze.
Udostępniając zbiory dzieli się swoją fascynacją pszczelarstwem.
Kiedyś w wywiadzie radiowym powiedział: "Pszczoła pewnego dnia stała się jakby moim drugim życiem. Z pszczołami wstaję i z pszczołami idę spać. Pszczoła wyznacza wszystkie ścieżki mojego życia. Stała się dla mnie tak dalece pasjonująca, że wiele moich spraw osobistych i nawet rodzinnych, podporządkowanych jest właśnie pszczelarstwu i pszczole. Między innymi wszystkie moje wyjazdy wakacyjne, wszystkie moje artykuły i publikacje książkowe.”
Wśród prezentowanych eksponatów jest kolekcja obrazów, porcelanowych i szklanych miodniczek, łyżeczek i nabierek do miodu, zbiór filatelistyczny, filumenistyczny, numizmatyczny. Są ule z Izby Pamiątek w Grabowie nad Prosną, akcesoria pszczelarskie przekazane naszemu Muzeum przez panią Bożenę Smaczyńską oraz mniejsze i większe ciekawostki z pszczołami, pszczelarstwem i miodem związane.
Fot. Dariusz Wrzalski
6 MAJA 17 CZERWCA 2012
Otwarcie wystawy poprzedziło wieczorne spotkanie z poezją w Ratuszu. Swoją twórczość zaprezentowali Renata Gruchocka, Andrzej Mularczyk i Piotr Graumiler. Współorganizatorami przedsięwzięcia zainspirowanego przez Stowarzyszenie Dokumentacji Regionalnej WIEŻA 1916 jest Ostrzeszowskie Centrum Kultury - Muzeum Regionalne im. Wł. Golusa, Biblioteka Publiczna MiG Ostrzeszów im. St. Czernikaoraz Stowarzyszenie Współpracy Partnerskiej Gmin Ostrzeszów i Stuhr . We wstępie do folderu stwierdzono, że: „[...]to aktualna prezentacja kondycji fotografii w Ostrzeszowie. Ze względu na dobrowolny akces uczestnictwa, a nie precyzyjną selekcję naukową czy też uznaniową, wystawa nie jest kompletna i wyczerpująca."
Autorami fotografii eksponowanych na wystawie są:Michał Błoch, Marcin Błoch, Sławomir Brdęk, Ulrich Breitsprecher, Bartłomiej Busz, Kamil Cichoń, Tomasz Czwordon, Ewa Dytfeld, Marek Dytfeld, Krzysztof Gruszka, Marta Gałek, Ludomir Grabowski, Rafał Janicki, Marek Jastrzębski, Radosław Karwacki, Grzegorz Kosmala, Stanisław Kulawiak, Gabor Nowaczyk, Thomas Schlosser, Katarzyna Treśka, Krzysztof Urbański, Dariusz Wrzalski, Przemysław Zajfert.
Dodatkowo w pokazie multimedialnym zaprezentowano fotografie: Alicji Gomółki, Anne Kähler, Otto Kähler, Michała Matyska, Katarzyny Nóżka, Schüler KGS Stuhr - Brinkum, Weroniki Wróbel.
25 MARZEC - 29 KWIECIEŃ 2012
12 LUTY - 18 MARZEC 2012
Sekcja plastyczna Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Ostrzeszowie powstała w roku akademickim 2009/2010. Zajęcia odbywają się w pracowni plastycznej Ostrzeszowskiego Centrum Kultury pod kierunkiem pani Elżbiety Lamentowicz. Udział w zajęciach pozwala odkryć i udoskonalić własne, często ukryte uzdolnienia plastyczne. Jest miłym sposobem spędzania czasu, realizacji zainteresowań i daje wiele satysfakcji. Rozwija także wrażliwość na piękno, co sprawia, że powstaje coraz więcej ciekawych prac.
Obrazy prezentowane były na uroczystościach zakończenia roku akademickiego w 2010 i 2011 r. Można je było zobaczyć także na wystawie “Emeryci w akcji” w marcu 2011 r. w Bibliotece Publicznej im. Stanisława Czernika w Ostrzeszowie.
W czerwcu 2011 r. członkowie Uniwersytetu brali udział w IV Wielkopolskich Spotkaniach Artystycznych UTW w Międzychodzie, prace plastyczne były eksponowane w Międzychodzkim Muzeum Regionalnym.
Na wystawie swoje prace prezentują:
Krystyna Szlafke - emerytowana nauczycielka. Tematyka jej prac to pejzaże, architektura, kwiaty, portrety. Najlepiej czuje się w oleju, maluje także pastelami.W sekcji plastycznej - od początku.
Danuta Sokołowska - z zawodu technik - ekonomista, pracowała w ZSZ nr 2 w Ostrzeszowie. Maluje akwarelą, pastelami, akrylami, farbami olejnymi pejzaże, kwiaty i abstrakcje.W sekcji plastycznej - od trzech lat.
Czesława Cwojdzińska - emerytka, od trzech lat maluje farbami olejnymi i pastelami obrazy o różnorodnej tematyce.
Sandra Krowicka- emerytowana nauczycielka, w zajęciach sekcji plastycznej uczestniczy od trzech lat, maluje kwiaty i pejzaże. Pracuje jako opiekunka w opiece specjalistycznej oraz prowadzi Gabinet Masażu.
Stanisława Kramarczyk - emerytowana nauczycielka zawodu (krawiectwa damskiego). Maluje od niedawna, przede wszystkim pejzaże i kwiaty. Posługuje się akwarelami, pastelami i farbami olejnymi.
Kazimierz Wojtasik - uczestniczy w zajęciach od ubiegłego roku, stawia pierwsze kroki w rysunku i malarstwie.
Od dwóch lat do ostrzeszowskiego UTW należy pani Józefa Niewiarowska, która wzbogaciła wystawę eksponując swoje obrazy, wykonane wcześniej w Anglii. Większość życia spędziła w Londynie, pracowała jako kreślarz w instytucji lotniczej. Od czterech lat przebywa w Ostrzeszowie. Maluje farbami olejnymi pejzaże, kwiaty, konie.